Asset Publisher
Ochrona gatunkowa
Ochrona gatunkowa dotyczy najcenniejszych, unikatowych i rzadkich przedstawicieli flory i fauny. W Polsce ochroną ścisłą objętych jest 584 gatunków roślin, 90 gatunków grzybów i 732 gatunków zwierząt. 65 proc. gatunków dzikiej flory i fauny Polski to gatunki leśne.
Na terenie Nadleśnictwa Barycz funkcjonują cztery strefy ochrony oraz regularnego przebywania Cietrzewia (Tetrao Tetrix). Zostały ustanowione na mocy Decyzji Wojewody Świętokrzyskiego ŚR.IV.6631-114/06, ŚR.IV.6631-115/06 z dnia 12.12.2006r., ŚR.IV.6631-113/06 z dnia 13.12.2006r. oraz na mocy Decyzji nr. 113 i 114 Wojewody Mazowieckiego WŚR-VI.HB/6631/p/3/07, WŚR – VI.HB/6631/p/4/07 z dnia 19.06.2007 r.
W Nadleśnictwie Barycz łączna powierzchnia (leśna i nie leśna), czterech stref ochronnych wynosi - 731,96 ha, w tym w Obr. Barycz 436,66 ha, a w Obr. Piła 295,30 ha.
W strefach regularnego przebywania cietrzewia, na etapie realizacji zadań gospodarczych, istnieje możliwość intensyfikacji cięć w użytkowaniu przedrębnym.
Cietrzew to ptak o aktywności dziennej. Tylko w okresie toków zdarza się nocna aktywność samców. Zarówno latem, jak i zimą, cietrzewie najbardziej aktywne są przez ok. 2-3 godziny po wschodzie oraz przed zachodem słońca. Większą część życia spędzają na ziemi. Okresowo, szczególnie zimą, często przesiadują także na drzewach. Potrafią utrzymać się na wodzie ale nie pływają dobrowolnie. Są ptakami towarzyskimi. Tylko na tokowisku dochodzi do walk samców o terytorium. Latem, choć żyją w odosobnieniu lub w grupach rodzinnych (kura i młode), areały bytowania mogą się nakładać. Późną jesienią i zimą często bytują w stadach.
Do największych zagrożeń dla ostoi lęgowych cietrzewia na opisywanym obszarze należą: zaprzestanie użytkowania łąk; zmiana użytkowania dolin rzecznych i łąkarskich; zmiana układu hydrologicznego rzek; niedostosowanie terminów zabiegów i prac gospodarczych do terminów lęgów; usuwanie starodrzewu oraz drzew dziuplastych w młodszych drzewostanach i na terenach rolniczych; likwidacja nadwodnych zadrzewień i zarośli; płoszenie ptactwa w okresie lęgowym; utrzymywanie wysokiego poziomu drapieżników, głównie lisów, kun i norek itp.