Wydawca treści
Lasy Nadleśnictwa
Według przyrodniczo – leśnej regionalizacji, lasy Nadleśnictwa Barycz położone są w VI-tej Krainie Małopolskiej, w południowej części dzielnicy Łódzko-Opoczyńskiej oraz w północnej części dzielnicy Gór Świętokrzyskich mezoregionie Gór Świętokrzyskich (niemal w całości dwa obręby leśne Barycz i Piła). Stanowią część dużych kompleksów leśnych: Gór Świętokrzyskich i Lasów Włoszczowskich, łączą wyżynne i nizinne tereny Polski Środkowej.
Nadleśnictwo podzielone jest na obręby leśne: Barycz i Piła. Obręb Barycz to w większości obszar zalesionego w krótkim przedziale czasu poligonu wojskowego (stąd są to drzewostany jednowiekowe) założonego na obszarze wysiedlonych w latach 50-tych ubiegłego wieku wsi; obręb Piła to dawne lasy majątku Końskie Wielkie, Fidor, Sokołów oraz część dawnych lasów państwowych wchodzących w skład Nadleśnictwa Radoszyce (wiekowo drzewostany znacznie bardziej zróżnicowane niż w obrębie Barycz).
Struktura pionowa drzewostanów charakteryzuje się małym zróżnicowaniem, przeważają jednopiętrowe (tabela). Tabela pokazuje niski udział powierzchniowy drzewostanów o strukturze złożonej dwu i wielopiętrowych, w KO i KDO, choć jak słusznie zauważono podczas ostatniej inwentaryzacji urządzeniowej działania gospodarcze w minionym dziesięcioleciu znacznie poprawiły ten stan (cytat z programu ochrony przyrody):
„Zaszły jednak widoczne zmiany w porównaniu ze stanem z poprzedniej rewizji urządzeniowej. Ilość drzewostanów o budowie jednopiętrowej spadła w n-ctwie o blisko 6 %. Odnotowano wzrost udziału drzewostanów w klasie odnowienia i do odnowienia o ok. 5%."
Odmiennie do poprzednio omówionej charakterystyki przedstawia się udział gatunków w składzie drzewostanów. Zdecydowanie bogatsze gatunkowo są drzewostany obrębu Barycz, gdzie powierzchnia drzewostanów jedo i dwugatunkowych znajduje się na podobnym poziomie (w obrębie Piła przeważają jednogatunkowe – wykres). Generalnie jednak w nadleśnictwie większość stanowią drzewostany jednogatunkowe zajmując 41 % powierzchni.
(źródło: NASA 2000, za I. Kardel)
Pomimo, iż lasy nadleśnictwa znajdują się w całości w granicach występowania wszystkich gatunków lasotwórczych drzew leśnych, to jednak najważniejszym gatunkiem panującym jest sosna występując na 89 % powierzchni leśnej. Pozostałe gatunki: dąb, brzoza, olcha, modrzew, świerk stanowią domieszki.
Struktura powierzchniowa gatunków panujących w Nadleśnictwie Barycz
Powierzchniowy udział siedlisk leśnych w Nadleśnictwie Barycz przedstawia się następująco:
Grupy siedlisk |
Obręby leśne |
N-ctwo |
||||
Barycz |
Piła |
|||||
pow. [ha] |
% |
pow. [ha] |
% |
pow. [ha] |
% |
|
żyzność |
||||||
borowe |
3618,42 |
58,17 |
5012,15 |
77,49 |
8630,57 |
68,02 |
lasowe i olsowe |
2602,24 |
41,83 |
1455,85 |
22,51 |
4058,09 |
31,98 |
fizjografia |
||||||
nizinne |
5566,71 |
89,49 |
5479,60 |
84,72 |
11046,31 |
87,06 |
wyżynne |
653,95 |
10,51 |
988,40 |
15,28 |
1642,35 |
12,94 |
Uwilgotnienie |
||||||
suche |
12,34 |
0,20 |
20,41 |
0,31 |
32,75 |
0,26 |
świeże |
4558,06 |
73,28 |
3940,88 |
60,94 |
8498,94 |
66,98 |
wilgotne |
1573,40 |
25,29 |
2411,41 |
37,28 |
3984,81 |
31,40 |
bagienne |
76,86 |
1,23 |
95,30 |
1,47 |
172,16 |
1,36 |
Ogółem |
6220,66 |
100,00 |
6468,00 |
100,00 |
12688,66 |
100,00 |
Według regionalizacji fizycznogeograficznej Kondrackiego (1988) obszar Nadleśnictwa należy do prowincji Wyżyny Polskie i do podprowincji Wyżyny Małopolskiej, makroregionów: Wyżyny Przedborskiej i Wyżyny Kieleckiej, obejmując dwa mezoregiony: Wzgórza Opoczyńskie i Garb Gielniowski.
Nadleśnictwo leży w północno – zachodniej części permo – mezozoicznego obniżenia Gór Świętokrzyskich i w obrębie depresji strukturalnej Opoczna, która stanowi formę bardzo płaską.
Osady mezozoiczne reprezentowane są przez kompleksy skał jurajskich zaliczane do jury dolnej (liasu). Są to głównie piaskowce i mułowce z wkładkami iłów i zlepieńców, bądź syderytów. Nieckę Opoczna wypełniają osady jury środkowej. Trzeciorzęd praktycznie nie występuje na tym terenie. Powierzchnia pokryta jest osadami czwartorzędowymi, jedynie gdzieniegdzie ukazują się wychodnie utworów przed-czwartorzędowych.
Ostatecznie współczesny obraz rzeźby ukształtowało zlodowacenie środkowopolskie, zwłaszcza w okresie dwóch faz: Końskich i Gowarczowa, pokrywając teren glinami zwałowymi. Ich miąższość osiąga 10 m. Znaczne powierzchnie na analizowanym obszarze zajmują piaski i żwiry wodnolodowcowe oraz rzeczne. Miąższość ich waha się od kilku do kilkunastu metrów. Najmłodszymi utworami są holoceńskie piaski i żwiry oraz torfy i namuły rozwinięte głównie w okolicach dolin rzecznych.
Teren jest bardzo urozmaicony, ponieważ leży w strefie przenikania krajobrazów wyżynnych i nizinnych, stąd występują na przemian wyniesienia i obniżenia terenu.
Istnieje duże zróżnicowanie genetyczne czwartorzędowych form rzeźby terenu. Pod względem wysokościowym teren Nadleśnictwa można podzielić na dwie części. W północnej i północno – zachodniej części przeważają formy pochodzenia lodowcowego reprezentowane przez równiny moreny dennej. Nie wykazują one większych deniwelacji. Formy pochodzenia wodnolodowcowego występują w postaci równin sandrowych wykazujących nachylenie ku wschodowi (północno – wschodnia, wschodnia i południowa część obszaru opracowania). Na obszarze przeważają małe i średnie spadki terenu, od 0o do 3o, sporadycznie większe.
Gleby występujące na obszarze Nadleśnictwa w większości należą do gleb murszowych, murszowo – torfowych, mad oraz czarnych ziem.
Najwięcej powierzchni zajmują gleby dobrze przepuszczalne piaski luźne i średnie – 70 % powierzchni nadleśnictwa, gliny i iły zajmują 12 %, piaski pylaste 6 %, piaski gruboziarniste 5 %.
W dolinach rzek stwierdzono występowanie mad oraz utworów torfowych (7 %).